Birkaç saat sonra...

Birşey kalmadı Chelsea maçına artık. Oturduk heyecanla bekliyoruz maç saatini. Televizyonlarda hep birinci haber Chelsea - Fenerbahçe maçı an itibariyle. Gün içinde sokaklarda hep formalılar, atkılılar... Normal bir günde sarı ile laciverti yanyana görünce bünyeyi bir heyecan kaplıyor, gelin İstanbul'da baharı yaşadığımız şu gün hissettiklerimi siz anlayın. Öğleden sonra atmışım kendimi sokaklara, kendi ruh halimde tek başıma dolaşıyorum. Ayaklarım nereye götürürse... Stresten kaçmak mümkün değil ama içimde garip bir huzur, şapşalca bir mutluluk var. Yarın yapılması gerekenleri düşündükçe daralıyorum, fakat o şapşalca mutluluk yine içimi kaplıyor sonrasında. Boşver be oğlum diyor, keyfini çıkar, anı yaşa...

Sokakta birbirini gören, eş dost hemen soruyu yapıştırıyor. "Akşam nolur?" Aslında küfretmek istiyorum böyle sorana ama hemen o şapşalca mutluluk kaplıyor yine içimi. Bize sorana adetten bir cevap veriyoruz bizde, ama sonuç falan umrumda değil. Geçmişte yaşanılanlardan sonra rüya aleminde uçuyoruz şu anda. Belki bir kaç saat sonra birileri bizi uyandıracak "Kalk ulan, bitti rüya" diyecek, belkide...