Ne yalan söyleyim Fatih Terim, Ersun Yanal, Hakan Şükür derken Milli Takım'dan soğuyanlardındım bende. Belki hepimizin takımı, Türk Milli Takımından soğumak ne demek, vatan haini misin sen diyenler olabilir fakat durum bu geceye kadar böyleydi. Grup maçlarına gidip orada izlememde bu fikrimi pek değiştiremedi açıkcası.Ama bu akşam, yine son dakikada çevrilen bir maç sonrası tüm fikirlerim değişti. Ne güzel bir duyguymuş tekrardan Milli Takımın bir zaferine sevinebilmek. Beni artık ne Fatih Terim'in açıklamaları, ne Milli Takım'a seçilen seçilmeyen, taktikmiş teknikmiş, kulupçülükmüş ilgilendirmiyor. Hepsine helal olsun... Arda'da dan tutunda Rüştü'ye, Sabri'den tutunda Semih'e kadar.
Belki şanslıyız, ballıyız, futbol tanrıları bizimle birlikte ama üst üste üç maçı son dakikada kazanmak, özellikle de Çek ve Hırvatistan maçlarının mucizevi oluşu sonrası diyeceğim tek şey, çok afedirsiniz ama "Vay a.k" olur.
Şimdi sırada Almanya mı var? Sonuç ne olursa olsun ama Milli Takım yeniden tüm Türkiye'nin Milli Takımı olmayı başardı galiba. En büyük galibiyetimiz budur. Hemde en çok lazım olduğu dönemde.
1 yorum:
Fazla söze gerek var mı bilmiyorum. Bildiğim bir şey var o da bu kadar sakatı, bu kadar cezalısı, bu kadar sevmeyeni, bu kadar İrlandalısı olan bir başka takımın/ülkenin böyle bir şey yapamayacağı. Bana göre bu mucizelerin sonu kupa olmalı, çok zor olsa da, imkansız olsa da kupa Almanya'ya ne kadar yakınsa bize de o kadar yakın. Her zaman dediğim gibi, keyfini çıkarın!
Yorum Gönder