Yazacak kelimeler bulmakta zorlanıyor insan.
Cumartesi sabahı 10:00 gibi çıktı otobüsümüz yola. Cuma gecesinin etkisinden çıkmamız biraz güç olduğu için sabah 6:00’da toplu kalkan otobüslere yetişemedik. Yol boyunca arka 5’li her zaman olduğu tam formundaydı. Yorulanın dinlenmeye çekildiği, yerine gelenin selefini aratmadığı bir takım gibiydi.
Otobüsten indiğimizde Ankara’nın soğuğu karşıladı. Maç saatine kadar zamanı hemen geçirmeye çalıştık. Blog aracılığıyla bize ulaşan Muhder'le maç öncesi sohbet etme fırsatı bulduk. Kendisine selam olsun tekrardan.
Daha maç başlamadan tribün olarak maçı ne kadar istediğimizi göstermiştik. Son günlerin en coşkulu kitlesi vardı tribünde. Öyle ki takımdaki ruhsuzluğun tribünü bitirmesi son beş dakikada olabildi ancak. Böyle bir taraftara hiç yakışmayacak bir takım vardı sahada. İlk 15 dakika iyi görünsek de 15 dakikada maç kazanılmıyor işte. Bu güne kadar mağlubiyetler sonrası yönetime de salladık, Aragones’i de hırpaladık ama oyuncuları hep koruduk. Artık ona bile gücümüz kalmadı. “Formayı çıkartın çıplak oynayın” diye haykırmak geldi içimizden.
Sonuçta klasik bir Başkent deplasmanı yapmış olduk. Dönüş yolunda lastiğin patlaması en azından bu deplasmanı akılda kalıcı yapan bir unsur oldu. O lastikte Ankara çıkışında değilde Bolu yolunda olsaydı ne olurdu bilemiyorum.
4:00 gibi İstanbul’daydık. Kaybedilen 3 puan ile dönüş yolu Ankara'ya gelirken olduğu gibi eğlenceli değil oldukça sessizdi.
Şimdi şu ironiye bakın. Haftaya Sivas’ı kendi evimizde yenersek bu hafta başında ki duruma döneceğiz. Ve yine Tanrı'nın bize bir hediyesi bu deyip Kayseri yollarına düşeceğiz. Bu bize haksızlık değil mi? İnsan bazen insin haftaya şu son darbe de bitsin bu çile diyor. Ama yürek buna izin vermiyor. İster misiniz şu berbat sezonda iki kupayı birden alalım.
Ben bu alemde yaşamıyorum değil mi?
Biliyorum.
Başlığı da maçın sonlarından bir tezahürat ile atalım.
"Kaybolan ruhumuz seni çok özlüyoruz"
Saygılar,
SERT
Düzeltme : İmla
8 yorum:
renkdaş ben de deplasman hikayeni,neler yazacağını bekliodum,dediğin gibi ses super geliodu,tribün güzel görünüyodu(bu sene bi kaç deplasmana gittim,en kötüsü bile kadıköyden daha güzeldi tribün açısından)ama herzaman olduğu gibi olan yine taraftara oluyo işte.şu idman sahasının dereağzında olduğu topçularla nefes alıp verdiğimiz günlerdeki gibi olsa acaba ortam ,bu ruhsuzlar böyle rahat olabilir mi o zaman da?
geçmis olsun abi
eyvallah=)
benden de size selamlar olsun
tribünden birilerini daha tanımış olmak şüphesiz güzel bir tat oldu ama gönül isterdi ki bu tanışmayı bir galibiyetle, güzel oyunla anımsayalım. ancak olmadı. bizimle dalga geçmeye kalkışanların "5" kardeşi yemesi bambaşka bir ironi konusu. beşiktaş'ın şampiyonluk yarışına dahil olamayacağına halen inandığımdan sivas'ı yenersek sonra sivas trabzonu yenerse..aman allahım neler oluyor?
çok acayip bi sezon geçiriyoruz gerçekten.
bu sefer tv başındaydım , tribünler çok güzeldi gerçekten.
haftaya sivasa 2-3 sallarız , sonra dedigin gibi kayseri yolları gözükür bizlere , her ne kadar şu takımın desteklenecek bir yanı olmasa da , kan çekiyor işte gitmek gerek : )
Şerefsizler hareket yapıp kaçtılar . O sırada teker patladı zaten . Hacettepe maçı tribün güzel takım kötüydü bu maç yine aynısı oldu . 8 marta kadar deplasmana gitmiyorum :)
Çok güzel bir yazı olmuş renkdaşım.Kalbimden geçip de dilimin ifade edemediği tüm hissiyatlarımı en güzel şekilde ifade etmişsin.Yazında katılamayacağım tek yer
"Başlığıda maçın sonlarından bir tezahürat ile atalım." cümlesindeki "başlığıda" kelimesi olacak. -da eki orada ayrı yazılır:D
Çok özür dilerim.Sınav sisteminin getirmiş olduğu dezavantajlardan.:DYazılarının devamını bekliyorum.
@meaglin
sert buralarda yok iken tebrikleri onun yerine ben kabul edeyim, imla hatasınıda düzeltelim. :)
eyw arkadaşlar çok saolun... inş bu günler geride kalacak... yeniden zafer yazıları yazmaya başlayacağız...
Yorum Gönder